Het is even stil geweest wat mijn blogs betreft; ik heb een poosje getwijfeld of ik de afgelopen weken wel op het grote enge Internet wilde zetten. Want het zou zo maar kunnen dat mijn nu nog kleine mannetje dit ooit ergens tegenkomt, als hij niet zo klein meer is. Uiteindelijk de knoop doorgehakt, en onder de voorwaarde dat deze blog niet alleen óver hem gaat, maar juist vóór hem is, durf ik terug te kijken.

De peuterpuberteit kennen we inmiddels wel, maar had iemand even kunnen waarschuwen voor de mama-pubertijd?

Inmiddels kennen we de vergelijking wel van moeders in de ochtend tegenover moeders tussen vijf en zeven in de avond. Ik kan mij nog zo voornemen aan het begin van de dag om vandaag niet boos te worden, niet gelijk ‘nee’ te zeggen op alles wat ook maar onzinnig lijkt, mijn geduld niet verliezen...kortom: een nauwe verwant van moeder Theresa te zijn. Op de een of andere manier lukt dat niet meer zo goed tijdens de ‘kinderspitsuren’.

We staan aan de start van de meivakantie; veertien dagen vol kindervertier. Een soort warming up voor de zomervakantie. Voor onze regio begon de vakantie op Koningsdag. Onze oudste twee hadden de programmafolder van de gemeente gespot en nu ze allebei heel goed plaatjes kunnen kijken en er één kan lezen, wisten ze precies wat ze allemaal niet wilden missen.