Inmiddels kennen we de vergelijking wel van moeders in de ochtend tegenover moeders tussen vijf en zeven in de avond. Ik kan mij nog zo voornemen aan het begin van de dag om vandaag niet boos te worden, niet gelijk ‘nee’ te zeggen op alles wat ook maar onzinnig lijkt, mijn geduld niet verliezen...kortom: een nauwe verwant van moeder Theresa te zijn. Op de een of andere manier lukt dat niet meer zo goed tijdens de ‘kinderspitsuren’.

Elk kwartaal wordt rond de eerste dag van de maand de kinderbijslag gestort. Alle ouders hebben zo hun eigen manier om dit geld in te zetten. De afgelopen jaren hebben wij verschillende dingen geprobeerd; van het bij ' de grote hoop' zetten tot het maandelijks inzetten voor de kosten van de kinderopvang. Uiteindelijk hebben wij besloten het in te zetten als kleedgeld voor de kinderen. Hoe wij dit doen en hoe wij ervoor zorgen dat het het hele kwartaal meegaat, vertel ik je hieronder. Gaan jullie het ook zo doen of heb je juist een beter idee? Ik vind het altijd leuk om jullie reacties te lezen onderaan de blog en zo kan je andere ouders ook inspireren.

Mijn man en ik hebben inmiddels de leeftijd bereikt dat we enthousiast worden van een verhaal dat begint met “wat ik nu weer hoorde op het schoolplein…”. De soap die schoolplein heet, verveelt nu eenmaal niet snel. Zo stond ik afgelopen week naast een vader die opa had meegenomen. Ze hadden het over hoe vaak hij de kinderen ophaalt (één keer) en hoe ideaal het is dat de BSO zo dichtbij is. Wel duur hoor, die BSO; “mijn vrouw werkt eigenlijk een dag voor niks”.

Kinderen op bed, een grote kop thee, een dekentje en een bank. En niet te vergeten: een berg kussens in de rug (je bent bijna 40 of niet). Afstandsbediening in de hand, maar geen idee wat je nu weer aan moet zetten? Om te voorkomen dat je niet verder komt dan omschrijvingen van series lezen ("mwooah", "neeeh", "wat?!") en uiteindelijk anderhalf uur naar reels op je telefoon zit te kijken, hierbij een aantal binge-waardige series. In dit overzicht: gegarandeerd herkenning (of een blik op de toekomst), een lach, wat tranen her en der, maar vooral: ontspanning.

Elk kwartaal wordt rond de eerste dag van de maand de kinderbijslag gestort. Alle ouders hebben zo hun eigen manier om dit geld in te zetten. De afgelopen jaren hebben wij verschillende dingen geprobeerd; van het bij ' de grote hoop' zetten tot het maandelijks inzetten voor de kosten van de kinderopvang. Uiteindelijk hebben wij besloten het in te zetten als kleedgeld voor de kinderen. Hoe wij dit doen en hoe wij ervoor zorgen dat het het hele kwartaal meegaat, vertel ik je hieronder. Gaan jullie het ook zo doen of heb je juist een beter idee? Ik vind het altijd leuk om jullie reacties te lezen onderaan de blog en zo kan je andere ouders ook inspireren.

Als kind vond ik Cassis en (kinder)Cola heerlijk op kinderfeestjes, oh en koekjes. Alleen eindigde ik vaak met een beker ranja en een snoepje.

Natuurlijk zien we onze kinderen het liefst buiten rondrennen of kastelen bouwen in de zandbak. En als ze binnenspelen, dan toch het liefst met houten speelgoed, al zijn we inmiddels allemaal wel een keer gezwicht voor glimmend, herrie-makend plastic in knal kleurtjes. Schermen? Hooguit in een wit pak met een soort zwaard, maar elke andere vorm is overbodig. Tot zover de theorie. In de praktijk blijkt eten koken toch makkelijker in gezelschap van Bumba en krijg je de liefste blikken toegeworpen om toch alsje- alsje- alsjebliehieft even een spelletje te mogen doen. Soms (en af en toe iets meer dan soms) zijn die schermpjes toch wel handig. Om het dan ook nog eens verantwoord te houden, vind je hier een overzicht van leerzame apps voor peuters en kleuters.

Hoe onze net-geen-dreumes-meer snapte dat niet alle cadeautjes van Sinterklaas voor hem waren.

Het is even stil geweest wat mijn blogs betreft; ik heb een poosje getwijfeld of ik de afgelopen weken wel op het grote enge Internet wilde zetten. Want het zou zo maar kunnen dat mijn nu nog kleine mannetje dit ooit ergens tegenkomt, als hij niet zo klein meer is. Uiteindelijk de knoop doorgehakt, en onder de voorwaarde dat deze blog niet alleen óver hem gaat, maar juist vóór hem is, durf ik terug te kijken.

De peuterpuberteit kennen we inmiddels wel, maar had iemand even kunnen waarschuwen voor de mama-pubertijd?

Het is zaterdag 28 juli 2018 en het is al eventjes héét in Nederland. We zitten middenin een hittegolf en niks wijst erop dat het snel overgaat. Ik hoor onze jongste wakker worden en besluit manlief nog even te laten rusten. Mijn nachten bestaan toch al meer uit halfslapend rond kronkelen in bed dan rustig liggen en met 39 weken en vijf dagen op de teller zal het binnenkort wel gedaan zijn met de rust. Ik schiet een lange zwangerschapsjurk aan, hijs de kleine man in een korte broek en hemdje en verplaats ons zo snel mogelijk (stel je hier vooral niet teveel bij voor) naar de tuin. Een klein half uur geniet ik van het uitzicht van het spelende mannetje, maar mijn ogen vallen om de paar tellen dicht. Het is net acht uur geweest, maar het is te vroeg. Ik besluit iets te doen wat ik nog niet eerder gedaan heb; toegeven en mijn man het bed uit sturen zodat ik er weer in kan kruipen. 

Na anderhalve week wel/niet/wel/niet zwangerschapsvergiftiging was ik er op z'n zachtsgezegd wel een beetje klaar mee (een hoogzwangere vrouw is er nooit 'een beetje klaar mee', die is groot, nog net niet groen, maar vertoont verder wel heel veel gelijkenissen met de Hulk). Om de dag naar het ziekenhuis voor een controle en echo vindt het lichaam op een bepaald moment niet zo leuk meer, zeker niet met hoge bloeddruk en een vochtgehalte waar menig kameel jaloers op zou zijn (laat dat nou net de reden van de verplichte bezoekjes geweest zijn). Op het vrijdagbezoek werd dan ook de knoop doorgehakt: dinsdag zouden 'we' gaan inleiden. Nog vier dagen; dat moest best te doen zijn.

In mijn vorige blog schreef ik hoe een Bifi worstje mij behoorlijk zenuwachtig maakte, vandaag was het dan eindelijk tijd om een einde te maken aan de zenuwen.

Alles ging prima, totdat ik op de automatische piloot een Bifi worstje uit het schap pakte...

Kinderen op bed, een grote kop thee, een dekentje en een bank. En niet te vergeten: een berg kussens in de rug (je bent bijna 40 of niet). Afstandsbediening in de hand, maar geen idee wat je nu weer aan moet zetten? Om te voorkomen dat je niet verder komt dan omschrijvingen van series lezen ("mwooah", "neeeh", "wat?!") en uiteindelijk anderhalf uur naar reels op je telefoon zit te kijken, hierbij een aantal binge-waardige series. In dit overzicht: gegarandeerd herkenning (of een blik op de toekomst), een lach, wat tranen her en der, maar vooral: ontspanning.

Inmiddels kennen we de vergelijking wel van moeders in de ochtend tegenover moeders tussen vijf en zeven in de avond. Ik kan mij nog zo voornemen aan het begin van de dag om vandaag niet boos te worden, niet gelijk ‘nee’ te zeggen op alles wat ook maar onzinnig lijkt, mijn geduld niet verliezen...kortom: een nauwe verwant van moeder Theresa te zijn. Op de een of andere manier lukt dat niet meer zo goed tijdens de ‘kinderspitsuren’.

We staan aan de start van de meivakantie; veertien dagen vol kindervertier. Een soort warming up voor de zomervakantie. Voor onze regio begon de vakantie op Koningsdag. Onze oudste twee hadden de programmafolder van de gemeente gespot en nu ze allebei heel goed plaatjes kunnen kijken en er één kan lezen, wisten ze precies wat ze allemaal niet wilden missen.

Een gebakje en een croissant. Oh en ik wil dat het smaakt.

Mijn man en ik hebben inmiddels de leeftijd bereikt dat we enthousiast worden van een verhaal dat begint met “wat ik nu weer hoorde op het schoolplein…”. De soap die schoolplein heet, verveelt nu eenmaal niet snel. Zo stond ik afgelopen week naast een vader die opa had meegenomen. Ze hadden het over hoe vaak hij de kinderen ophaalt (één keer) en hoe ideaal het is dat de BSO zo dichtbij is. Wel duur hoor, die BSO; “mijn vrouw werkt eigenlijk een dag voor niks”.

Dit heb je nodig: uitdeelboekjes, eventueel rozijntjes, inpakpapier, geel karton, schaar, stiften

Dit heb je nodig: uitdeelboekjes, karton, inpakfolie, lint, rozijnjes

Benodigdheden: Wit karton, stiften, schaar, lijm, lint, rozijntjes